start

Boot touwen en visnetten slepen jarenlang door het water, waardoor ze verslijten en vaak worden weggegooid. Wat jammer is want het zijn zo een interessante materialen om mee te werken. Ook is het aspect van het verslijten iets dat me erg aanspreekt. De touwen en netten verslijten op een specifieke manier: door een lange tijd in het zoute zeewater te liggen. Ze worden soepeler, vuiler, ... en er beginnen algen of misschien zelfs andere organismen op te groeien. Het zoute water/ algen/ zeewier/ ... zijn dus ook interessante elementen.

Boot touwen, visnetten en algen zijn de elementen die ik aan deze context het meest interessant vind.

Een visnet is een gebreid of geknoopt geheel met openingen (mazen) van gelijkmatige wijdte, dat door vissers in het water wordt gezet of door het water wordt gesleept om er vis mee te vangen.
De grootte van de mazen en de dikte van het gebruikte garen kan sterk variëren. Dit hangt af van de grootte van de te vangen vissen en het soort vistuig.

Het basismateriaal van een visnet is eeuwenlang hennep geweest. Dat is in de negentiende eeuw geleidelijk verdrongen door vlas, linnen, katoen en zijde.
Na de Tweede Wereldoorlog deed vanuit Amerika nylon zijn intrede in de visserijwereld. Nylon netten waren wel veel duurder in aanschaf, maar hadden veel voordelen. Het materiaal nam minder water op en het drogen van de netten was niet meer nodig zodat een visser niet meer standaard twee stel materiaal nodig had. Nylon was sterker en kon van lichter garen worden gemaakt. Vanaf de jaren 1980 kon men visnetten maken van dun synthetisch garen dat net zo sterk was als de dikkere voorgangers.

De eigenschappen die boot touwen moeten hebben zijn simpel: soepel en sterk. Ze worden gemaakt van verschillende materialen, afhankelijk van het doel. Ze bestaan in allerlei soort diktes. Vaak zijn boot touwen nu van kunststof gemaakt.

Een touw of koord is een middel om zaken bij elkaar te binden, of om trekkrachten over te brengen. In het laatste geval gebruikt men vaak een dikkere variant, kabel of zeel die bestaat uit ineengedraaide strengen. Dit zijn op hun beurt weer om elkaar heen gedraaide draden of vezels.
Een touw wordt gemaakt door dunne draden te vlechten of door vezels of strengen om elkaar heen te draaien; dit heet slaan. Touwen worden vervaardigd door een touwslager (of zeeldraaier) in een touwslagerij op een lijnbaan. Vroeger bestonden touwen vooral uit natuurlijke vezels, zoals hennep en vlas; tegenwoordig worden kunstvezels gebruikt, zoals nylon, polypropeen of polyester.
Met touw worden diverse knopen of steken gemaakt.

Algen of wieren is een informele verzamelnaam voor een grote, diverse groep organismen. Onder deze naam behoren blauwalgen, die bacteriën zijn.
Op wikipedia en andere sites vind je heel veel over de specifieke kenmerken van algen.

Ik zou bij deze context dus aan de slag kunnen gaan met algen, om hiermee een soort bio-based material te ontwikkelen. Of met oude boot touwen en visnetten, (deze helemaal uit elkaar halen en) hier iets nieuws mee maken.

De zee, de oceaan. Boten kunnen overal liggen. Boot touwen, visnetten en de organismen die erop groeien zullen afhangen van in welk werelddeel de boot ligt.

Foodwaste is iets waar we allemaal bijna dagelijks mee in contact komen: als we in de winkel zijn en nadenken of we enkel kopen wat we nodig hebben, zodat we op het einde van de week niks moeten weggooien; thuis, als we restjes over hebben en die de volgende dag mee naar school nemen om op te eten; en op de dag dat de vuilbakken buiten moeten worden gezet, wanneer we toch beseffen dat we toch net iets te veel hebben gekocht en een bordje moeten wegsmijten.

Ik ben zelf heel erg bezig met foodwaste en probeer bewust te kopen, met het gevolg dat ik ook erg weinig overschotten moet weggooien. Ik vind het een belangrijk thema.

Voedselafval bestaat uit vanalles. Resten eten die we weggooien die niet op zijn geraakt, volledige stukken fruit die slecht zijn geworden, ...
Geschat wordt dat wereldwijd een derde tot de helft van al het geproduceerde voedsel verloren gaat of verspild wordt. De effecten van voedselverspilling zijn grootschalig. Verspilling van voedsel speelt belangrijke rol in de impact van de landbouw op klimaatverandering en andere milieukwesties.

Met je eigen voedselverspilling aan de slag gaan is een goede start. Ook zijn er heel veel initiatieven die voedselafval tegen proberen te gaan: Too good to go, let's save food, ...

Maar kunnen we ook op extra manieren aan de slag gaan met voedselverspilling? Voedselafval bijvoorbeeld gebruiken om nieuwe materialen mee te ontwikkelen? Om pigment van te maken? Om textiel mee te kleuren?

Iedereen! Alle mensen komen er mee in contact op dagelijkse basis. Maar ook bedrijven maken zich er schuldig aan, in nog een veel grotere schaal.

Thuis, bij iedereen. In bedrijven, winkels, bakkerijen, fabrieken, voedselketens, restaurants, ... Overal waar een keuken is of waar met voedsel wordt gewerkt.

Akoestiek - geluidsisolerende materialen

Concertzalen. hier is een goede akoestiek erg belangrijk. De vorm van de zaal en de materialen die gebruikt worden in de zaal zijn erg belangrijk en moeten isolerend en dempend werken. De materialen zijn dus super specifiek en moeten echt bepaalde kenmerken hebben, de gebruikte materialen en de vorm van de zaal zorgen voor totaal andere geluidsbelevingen dan in een gewoon klaslokaal/ aula bijvoorbeeld. Zo zijn er dus ook concertzalen die akoestisch super goed zijn ontworpen, en zalen die akoestisch minder goed zijn ontworpen.

Ik heb vroeger gedrumd, een instrument dat veel lawaai maakt. We bedekten de muren van mijn kamer met eierdoosjes omdat dit materiaal (en ook hoe ze zijn gevormd?) geluiddempend werken. Op dat vlak dus een interessant materiaal.

Ik vind het super interessant om materialen met dit soort kwaliteiten te onderzoeken. Het zijn materialen die echt het geluid dempen en absorberen. Wat zijn de kenmerken van deze specifieke materialen? Hoe komt het dat deze materialen het geluid absorberen? Hoe draagt de vorm van de zaal hier aan bij? Kan ik een materiaal ontwikkelen vertekend vanuit die kwaliteiten en kenmerken? Of een onderzoek uitbouwen vertekend vanuit deze materialen? Of iets doen met die eierdoosjes?

Als je de muziekstudios van KASK binnenkomt verdwijnt precies even al het geluid en bevind je je echt in een soort vacuüm van gedempte geluiden.

Geluiddempende materialen vind je op veel plaatsen, maar ze zijn het belangrijkste in concertzalen. Daar dragen ze echt bij aan de muziekbeleving. Ook in de bib en op plaatsen waar het schelle geluiden niet welkom zijn, zijn deze materialen belangrijk. Ik denk ook aan danszalen, zalen voor drama, voor meditatie, ... Psychiatrie misschien ook? Plaatsen waar niet te veel prikkels mogen zijn. Ook gewoon ons huis is geïsoleerd maar minder echt specifiek voor geluid.